Τετάρτη 19 Μαΐου 2021
Θέμα: «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου»
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ: Εντυπωσιάστηκα από την θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Διότι ενώ είδατε ότι σύσσωμη η Αντιπολίτευση μπήκε ακριβώς στη λογική ότι αν υπάρχει ένα θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης, δεν πρέπει να το φτάνουμε στο κομμάτι της συνταγματικής αξιολόγησης, στην πραγματικότητα η Αξιωματική Αντιπολίτευση τάχθηκε υπέρ της ένστασης αντισυνταγματικότητας, που υπέβαλε το ΜέΡΑ25. Και γεννάται το εύλογο ερώτημα: Αφού είχε αυτές τις ανησυχίες, γιατί δεν υπέβαλε την ένσταση η ίδια η Αξιωματική Αντιπολίτευση;
Προσέξτε τι γίνεται όταν προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε το Σύνταγμα με βάση τις πολιτικές μας αντιλήψεις. Είδατε το ΜέΡΑ25 και την Ελληνική Λύση πώς έρχονται και ερμηνεύουν το άρθρο 21 κατά την πολιτική τους προσέγγιση. Ο κ. Μυλωνάκης στηρίζεται στη μητρότητα και άρα σου λέει ότι οτιδήποτε κατά την άποψή του παραβιάζει τη μητρότητα υπάρχει θέμα αντισυνταγματικότητας. Και μας είπε εμμέσως πλην σαφώς εδώ πέρα ότι δεν θα τον ενοχλούσε αν άκουγε για μία σύζυγο ότι πάει με κάποιον, αλλά πάει με κάποια. Δηλαδή δεν θα τον ενοχλούσε ως σύζυγο αν υπάρχει κάποια εξωσυζυγική σχέση, θα τον ενοχλούσε ποιας φύσεως είναι η εξωσυζυγική σχέση ή εμμέσως πλην σαφώς ότι κάποιος που έχει μια σεξουαλική προτίμηση δεν θα έχει δικαίωμα ενδεχομένως -γιατί αυτό λέει- να έχει επικοινωνία με το παιδί, άμα μπούμε σε τέτοιες λογικές κρίσης.
Το δε ΜέΡΑ25 έρχεται και σας λέει κάτι άλλο. Ερμηνεύω, λοιπόν, ότι η οικογένεια είναι θεμέλιο και η προστασία της παιδικής ηλικίας και άρα -όπως θα κρίνω εγώ ότι προστατεύεται η παιδική ηλικία- αν ο νόμος κατά την άποψή μου δεν προστατεύει κατά αυτόν τον τρόπο την παιδική ηλικία που εγώ κρίνω, θα έρθω να ζητήσω να κριθεί αντισυνταγματική η διάταξη.
Το Σύνταγμα, λοιπόν, έρχεται και θέτει μία υποχρέωση του κράτους. Η υποχρέωση είναι ότι η οικογένεια ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του έθνους- έχει και αυτήν τη σημασία το πως έβλεπε ο συνταγματικός νομοθέτης και το βλέπει ακόμα την ύπαρξη της οικογένειας- ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του κράτους.
Τι κάνει λοιπόν το συγκεκριμένο σχέδιο; Εγώ θα σεβαστώ οποιαδήποτε ένσταση μπορεί να υπάρχει σε πολιτικό επίπεδο αν κάποιος θεωρήσει ότι με αυτό τον τρόπο κατά την άποψη του καθενός δεν προστατεύεται. Βάζει αυτή τη συνταγματική υποχρέωση. Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου. Ικανοποιείται η επιταγή του Συντάγματος για προστασία της παιδικής ηλικίας; Προφανώς και ικανοποιείται, διότι αυτή είναι η αρχή και η βάση του δικαίου, όπως συζητούσαμε και εδώ πέρα.
Πάμε τώρα στις αόριστες νομικές έννοιες, που εξειδικεύονται από τον δικαστή. Πράγματι εξειδικεύονται από τον δικαστή. Πουθενά όμως δεν έχει τεθεί ως θέμα αντισυνταγματικότητας η δυνατότητα του νομοθέτη να δώσει γενικές κατευθύνσεις ως προς ερμηνεία που εναπόκειται απόλυτα και κυριαρχικά στον δικαστή να δει αν και εφόσον αυτές οι κατευθύνσεις που δίνονται, κατά περίπτωση πληρούνται.
Διαφωνεί κάποιος με αυτό; Μπορεί να διαφωνήσει. Και είναι σεβαστό. Μπορεί να θεωρήσει ότι δεν είναι προς όφελος και συμφέρον του τέκνου να δούμε ότι πρέπει να υπάρχουν οι καλές σχέσεις ή η αποτροπή διατάραξης των σχέσεων μεταξύ των γονέων. Αυτό όμως είναι πολιτική κριτική. Είναι ένα κομμάτι πολιτικής αντιπαράθεσης όπως άκουσα και τους εισηγητές και την εισηγήτρια εδώ πέρα του Κινήματος Αλλαγής που κάνουμε μια πολιτική αντιπαράθεση και συζητάμε σε αυτό. Θα μπορούσε κάποιος σοβαρά τώρα να θεωρήσει ότι τίθεται θέμα συνταγματικής τάξης εάν ο νομοθέτης έρχεται και στις έννοιες, τις οποίες θα εξετάσει ο δικαστής δίνει κάποιες κατευθύνσεις, όπως έχουν διαμορφωθεί σε ένα πλαίσιο και κυριαρχικά το δικαστήριο αποφασίζει;
Αντιστοίχως ερχόμαστε και λέμε στο πλαίσιο -γιατί βλέπω ότι τίθεται αυτοτελώς- του χρόνου της επικοινωνίας ότι πάλι είναι μια πολιτική κριτική. Το να έρθει όμως ο νομοθέτης και να πει ότι εγώ αφήνοντας ελεύθερα το δικαστή να κρίνει πώς θα γίνεται αυτή η επικοινωνία, θεωρώ ότι υπάρχει κατ’ αρχάς ένα τεκμήριο, που ξεκινάει από αυτό που προστατεύει το ίδιο το Σύνταγμα, από το γάμο και την παιδική ηλικία και την οικογένεια ως θεμέλιο προαγωγής του έθνους ότι προφανέστατα σε αυτή τη σχέση θα πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ των γονέων. Διότι προστατεύεται ο γάμος, προστατεύονται οι γονείς, προστατεύεται η μητρότητα, προστατεύεται η παιδική ηλικία.
Όμως σε αυτήν την ισορροπία υπάρχει ένα τεκμήριο το οποίο δεν δεσμεύει το δικαστή, γιατί επαφίεται πλήρως στη νομολογία που θα διαμορφωθεί ,με βάση τις ειδικές συνθήκες που υπάρχουν, να κρίνει ποια θα είναι αυτή επικοινωνία. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί, μπορεί κάποιος ενδεχομένως στο μυαλό του να θεωρεί ότι δεν πρέπει να υπάρχει και καθόλου επικοινωνία του άλλου μέρους και να πει ότι εγώ θεωρώ ότι αυτό είναι το βέλτιστο συμφέρον του τέκνου.
Το γεγονός, λοιπόν, ότι έρχεται εδώ ο νομοθέτης, ικανοποιεί την επιταγή του άρθρου 21 και παράλληλα με τις κατευθύνσεις τις οποίες δίνει, αφήνει ελεύθερη την νομολογία να διαμορφώσει σε αυτό το πλαίσιο τις αποφάσεις κατά περίπτωση, στην πραγματικότητα είναι απόλυτος σεβασμός στη συνταγματική επιταγή. Και κύριοι συνάδελφοι, θα πρέπει κάποια στιγμή σε αυτήν την Αίθουσα να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν θέτουμε θέματα αντισυνταγματικότητας. Θα ήθελα να δω με χαρά το ΜέΡΑ25 και τον ΣΥΡΙΖΑ που την στηρίζουν να πάνε αύριο το πρωί στο Συμβούλιο της Επικρατείας στην πρώτη απόφαση και να πουν ότι είναι θέμα αντισυνταγματικότητας. Με συγχωρείτε, εννοώ στον Άρειο Πάγο. Να πάτε, λοιπόν, στον Άρειο Πάγο και να πείτε ότι είναι αντισυνταγματικό το συμφέρον του τέκνου, που θα έχει εξειδικεύσει ο δικαστής, επειδή υπήρχαν κατευθύνσεις από τον νομοθέτη.
Διαφωνήστε πολιτικά. Όμως, όταν έρχεστε εδώ να βάζετε θέματα αντισυνταγματικότητας, τουλάχιστον μην ερμηνεύετε το Σύνταγμα, διότι αξιότιμοι κύριοι συνάδελφοι θα σας έρθει και ο κ. Μυλωνάκης της Ελληνικής Λύσης και θα σας πει για την μητρότητα και θα ερμηνεύει την μητρότητα όπως ο ίδιος κρίνει. Μην μεταφέρουμε θέματα πολιτικής αντιπαράθεσης σε θέμα νομικής συνταγματικής αντιπαράθεσης. Διότι έτσι τι κάνουμε;
Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.
Χάνεται το νόημα τις φορές που πραγματικά θα σηκωθεί κάποιος εδώ και θα πει ότι αυτές οι διατάξεις προσβάλλουν κάτι συγκεκριμένο.
Εκείνη τη στιγμή που υπάρχουν και πολλές φορές έχουμε αντιπαρατεθεί κι έχουν βγει και νόμοι αντισυνταγματικοί διαφορετικών κυβερνήσεων, πόσο απαξιώνεται ο νομοθέτης εδώ, όταν την ένσταση της αντισυνταγματικότητας αντί να την βάζει στη βάση του Συντάγματος, την βάζει στη θέση και την σκέψη της ιδεολογικής του προσέγγισης και τον τρόπο που ο ίδιος αντιλαμβάνεται τις συνταγματικές επιταγές.
Πηγή: Αρχείο | Βουλή των Ελλήνων