Τρίτη 8 Ιουνίου 2021
Θέμα: «Κύρωση της από 30.5.2021 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Θέσπιση, περιεχόμενο και διαδικασία έκδοσης Ψηφιακού Πιστοποιητικού COVID-19» (ΑΞ 87) και ειδικότερες εγγυήσεις για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα»
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ
Πραγματικά, κύριε συνάδελφε, εκπλήσσομαι με την επιλεκτική ανάγνωση του Συντάγματος, που γίνεται πολλές φορές, όταν συζητάμε ενστάσεις αντισυνταγματικότητας, προκειμένου μια πολιτική διαφωνία την οποία έχουμε να προσπαθήσουμε να την αναγάγουμε ότι έρχεται σε αντίθεση με το ίδιο το Σύνταγμά μας.
Αναφέρεστε εδώ στο ότι το συγκεκριμένο πιστοποιητικό συνιστά ουσιαστικά, μία παρέμβαση τέτοιας φύσεως, που δεν επιτρέπει στον πολίτη να ασκήσει το δικαίωμά του για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του και της ελεύθερης κίνησής του.
Θα ξεκινήσω από κάτι πολύ πιο έντονο, που παρεμβαίνει στον πολίτη και έχει κριθεί ότι είναι συμβατό με το Σύνταγμα. Στην πρόσφατη απόφασή του 2387/2020 το Συμβούλιο της Επικρατείας -γιατί το Συμβούλιο της Επικρατείας κατ’ εξοχήν συνδέεται με την έρευνα της συνταγματικότητας- είχε κληθεί να αποφασίσει εάν ένα παιδάκι το οποίο αρνούνταν οι γονείς του να εμβολιαστεί για τις παιδικές ασθένειες θα μπορούσε να φοιτά ή να μην φοιτά στον παιδικό σταθμό. Οι γονείς είχαν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ακριβώς με το άρθρο 5, λέγοντας ότι παραβιάζει την προσωπικότητα του παιδιού και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, πάρα πολύ σωστά, έρχεται και λέει ότι όλες οι διατάξεις του Συντάγματος εφαρμόζονται αναλογικά. Ερχόμαστε, λοιπόν, στο άρθρο 21 παράγραφος 3 του Συντάγματος: «Το κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών». Τι είπε το Συμβούλιο της Επικρατείας; Ότι η μέριμνα για τη δημόσια υγεία είναι συνταγματική υποχρέωση του κράτους και μέσα σε αυτή τη συνταγματική υποχρέωση είναι η πρόληψη από τη διάδοση και η καταπολέμηση μεταδοτικών ασθενειών. Λέει, λοιπόν, το Συμβούλιο της Επικρατείας ότι από τη μία πλευρά έχουμε έναν γονέα που θέλει το παιδί του να μην εμβολιαστεί για την παιδική ασθένεια για να αναπτύξει την προσωπικότητά του. Εάν αυτή η ασθένεια δεν ήταν μεταδοτική, προφανώς δεν θα υπήρχε θέμα συζήτησης και αναλογίας. Επειδή, όμως, υπάρχει και η υποχρέωση του κράτους να προλάβει τη μετάδοση μολυσματικών ασθενειών, σε αυτή τη στάθμιση έκρινε με την 2387/2020 το Συμβούλιο της Επικρατείας ότι είναι επιτρεπτή παρέμβαση και ορθώς απεβλήθη το παιδάκι από τον παιδικό σταθμό, διότι κινδύνευε η υγεία των άλλων παιδιών.
Σε ένα, λοιπόν, πολύ πιο έντονο μέτρο, κυρία και κύριοι της Ελληνικής Λύσης, που είχε να κάνει με το αν θα μπορεί να παρακολουθεί παιδικό σταθμό αν δεν έχει εμβολιαστεί, ήρθε το Συμβούλιο της Επικρατείας και έκρινε ότι είναι συνταγματικά ανεκτό και επιβεβλημένο λόγω της συνταγματικής υποχρέωσης του άρθρου 21 παράγραφος 3 του Συντάγματος ότι κανένα δικαίωμα δεν μπορεί να εξαντλείται και να ασκείται κατά τρόπο καταχρηστικό από αυτόν που το έχει και θα πρέπει να σέβεται τα δικαιώματα των άλλων πολιτών, που είναι και η πρόληψη από τη μετάδοση ασθενειών.
Εδώ έχουμε κάτι άλλο, που δεν θέλω να πω ότι δεν το έχετε διαβάσει και δεν το έχετε καταλάβει. Σας είπα το κορυφαίο που υπάρχει. Διότι εδώ πέρα δεν υπάρχει υποχρεωτικότητα. Εγώ τολμώ να πω ότι ακόμα και αν ο κ. Πιερρακάκης και ο κ. Γεωργαντάς ερχόντουσαν εδώ και έλεγαν ότι το πιστοποιητικό είναι υποχρεωτικό και δεν υπάρχει καμία άλλη διαδικασία, πάλι θα ήταν συνταγματικά ανεκτό. Δεν λέει, όμως, αυτό το νομοσχέδιο.
Τι λέει το νομοσχέδιο; Όποιος δεν έχει εμβολιαστεί, έχει εξεταστεί ή απλώς έχει νοσήσει από COVID βγάζει ένα πιστοποιητικό που τον διευκολύνει να μην έχει άλλους περιορισμούς προς τη μετακίνηση από αυτούς που θα έχει ένας που θα επιλέξει να μη βγάλει το πιστοποιητικό κι ενδεχομένως να βρεθεί σε καραντίνα ή οποιαδήποτε άλλη δίοδο ακολουθηθεί.
Άρα, εδώ έχουμε μια πολύ πιο ήπια παρέμβαση, που δεν έχει τα χαρακτηριστικά της υποχρεωτικότητας. Έχει μόνο τα χαρακτηριστικά της διευκόλυνσης και εξυπηρετεί μία βασική συνταγματική επιταγή, που έχει να κάνει με την πρόληψη και τη μετάδοση μολυσματικών ασθενειών.
Μου κάνει εντύπωση που στην ένστασή σας λέτε ότι πράγματι το άρθρο 5 παράγραφος 4, που δείχνει ότι δεν έχει βάση και η ένσταση συνταγματικότητας, στην ερμηνευτική δήλωση λέει ότι μπορεί νόμος να ορίζει μέτρα για τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Μα, αυτό είναι ένα μέτρο ακριβώς για τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Είναι και πάρα πολύ ήπιο διότι έρχεται και λέει ότι όποιος πληροί όλες αυτές τις διαδικασίες και άρα έχουμε ένα τεκμήριο ότι δεν θα είναι επικίνδυνος να μεταδώσει ασθένεια, να μεταδώσει την COVID-19 στους συμπολίτες μας, αυτός έχει μια διευκόλυνση χωρίς να αποκλείεται και ο άλλος.
Ποια θα ήταν, λοιπόν, τα άλλα συνταγματικά μέτρα που λέτε εσείς ότι πρέπει να βρεθούν; Πείτε μας ένα εδώ. Θα στηριχτούμε στη δήλωση του άλλου ότι εγώ είμαι υγιής πολίτης, γιατί έτσι αισθάνομαι; Δίνουμε, λοιπόν, τη δυνατότητα να εμβολιαστεί και να έχει ένα πιστοποιητικό. Ένα κριτήριο, να έχει νοσήσει. Δεύτερο κριτήριο για το πιστοποιητικό. Είναι αρνητής του εμβολίου, όπως ενδεχομένως είστε κι εσείς στην Ελληνική Λύση; Να κάνει ένα τεστ, ώστε να πει: ορίστε δεν έχω κορωνοϊό. Ποιο άλλο μέτρο λοιπόν, κρίνετε εσείς ότι μπορεί να υπάρχει; Γιατί στην πρότασή σας στην πραγματικότητα το επόμενο είναι μην ελέγχετε καθόλου ή βάλτε όλον τον κόσμο σε καραντίνα και μετά θα είστε υπεύθυνοι για τη μετάδοση της ασθένειας που θα υπάρξει.
Θεωρούμε, λοιπόν, ότι το συγκεκριμένο πιστοποιητικό, που ήταν μια πρωτοβουλία της ελληνικής Κυβέρνησης, του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και των επικεφαλής του Υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, που υιοθετήθηκε συνολικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έρχεται με την πιο ήπια παρέμβαση, που μπορεί να υπάρξει στα συνταγματικά δικαιώματα, που επικαλείστε.
Σας ανέφερα την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε συνταγματικά ανεκτή πολύ μεγαλύτερη παρέμβαση, με την πιο ήπια παρέμβαση που μπορεί να υπάρξει να δοθεί η δυνατότητα από τη μία πλευρά να ασκηθούν τα ατομικά δικαιώματα και από την άλλη πλευρά να διασφαλιστεί η δημόσια υγεία.
Δεν έχει απολύτως κανένα έρεισμα η ένσταση αντισυνταγματικότητας που κάνατε.
Πηγή: Αρχείο | Βουλή των Ελλήνων
