Τα τελευταία έτη βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια αναβάθμιση της βίας όχι πρωτίστως σε ποσοτικό, αλλά σε ποιοτικό επίπεδο, που συνδυάζεται ειδικά με την βία στα ανήλικα άτομα, που πολλές φορές σε βιαιότητα ξεπερνά αυτή των ενηλίκων και κοινών εγκληματιών. Αντίστοιχα αυξάνεται και η εγκληματικότητα ως προς την βιαιότητα της και την υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής, προφανώς όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε όλον τον δυτικό κόσμο.

Η αντιμετώπιση αυτής της μορφής βίας δεν επιτυγχάνεται μόνο με τους νόμους και τον έλεγχο. Οπωσδήποτε είναι σημαντική η αλλαγή στους ποινικούς κώδικες με την αυστηροποίηση των ποινών, αλλά και η περισσότερη και καλύτερη αστυνόμευση, αλλά δεν πρέπει να υποτιμούμε και τους κοινωνικούς παράγοντες.

Με απλά λόγια δεν αρκεί να μεριμνούμε για την αποτροπή και την τιμωρία, αλλά να επενδύουμε και στην πρόληψη μέσω της αντιμετώπισης των αιτιών που οδηγούν στην ποιοτική αυτή αναβάθμιση της βίας και συνδέεται με νέο τρόπο ζωής, τις αξίες και τα πρότυπα που διαμορφώνονται.

Μια τέτοια συζήτηση βέβαια σημαίνει ότι ως πολιτικό σύστημα οφείλουμε επιτέλους να μην το αντιμετωπίσουμε αυτό το θέμα με μικροκομματικά κριτήρια, αλλά με μια συλλογική πολιτική που θα αναζητήσει τα αίτια της βίας που αναπτύσσεται στα νεότερα κυρίως άτομα και να ενισχύσουμε τους μηχανισμούς άμυνας και διαμόρφωσης προτύπων στην κοινωνία μας, όπως είναι η οικογένεια και το σχολείο

Όσο υποτιμούμε τις αρχές και αξίες που διαμόρφωσαν τις κοινωνίες μας με ισχυρά πρότυπα στην εποχή μιας αναθεώρησης αυτών των αξιών από μηδενιστικές τάσεις, τόσο θα διαλύεται ο κοινωνικός ιστός.

Η σφυρηλάτηση της κοινωνίας μας με τις παραδοσιακές μας αρχές και αξίες σε έναν σύγχρονο όμως κόσμο και η στήριξη αυτών των αξιών και αρχών με αντίστοιχη προβολή των αντίστοιχων προτύπων μπορεί να βοηθήσει στη θωράκιση της νέας γενιάς απέναντι στην ισοπέδωση που οδηγεί στην τυφλή βία.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Απογευματινή στις 12 Μαρτίου 2024